"สมัยที่เราตกปลาอยู่ริมน้ำ เบ็ดตกปลาที่เราใช้นั้นเป็นเส้นตรง เรามิได้มีเจตนาที่จะตกปลา แต่เราต้องการตกเจ้านครรัฐ เราต้องการจะตกพระเจ้าเหวินหวัง เพราะเหตุใดเล่า ? ก็เพราะว่าบัญชาสวรรค์ประสงค์ให้เป็นเช่นนั้น สายทองต้องสืบทอด หากว่าพระเจ้าเหวินหวังขาดจริยธรรมต่อชนเบื้องล่าง เป็นบุคคลที่ขาดคุณธรรมแล้ว พระองค์จะทรงสำเร็จพระกรณียกิจที่ยิ่งใหญ่ได้อย่างไร หากปราศจากพระทัยที่กว้างขวางแล้ว พระองค์จะทรงเป็นประมุขของแผ่นดินได้อย่างไร ใช่หรือไม่ ?…"
.................................................................................................................................................................................................
พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์
พระบรรจารย์รุ่นที่ ๑๒ เจียงไท่กง เมตตาประทานกล่อมเกลาเวไนย์
ทำอย่างไรจึงสามารถตัดกรรม และไม่เกี่ยวกรรมกับเวไนย์ทั้งหลาย...?
"ในวันนี้เมธีทั้งหลายเดินเข้ามาในพุทธสถานแห่งนี้ก็เพื่อศึกษาเรียนรู้เรื่องของ หลักวิถีแห่งจิต อีกทั้งยังขออธิษฐานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยปกป้องคุ้มครองทุกคนในครอบครัวอยู่เย็นเป็นสุข แต่ขอถามหน่อยเถิดว่าหากซื้อของแล้วไม่จ่ายสตังค์ จะเอาของไปได้ไหม ?...
เธอไม่สร้างบุญสร้างกุศล สิ่งศักดิ์สิทธิ์สามารถช่วยเธอได้ไหม ?...
อย่าได้ลังเลอยู่นอกประตูผีต่อไปอีกเลย แม้ว่าเธอจะรับธรรมแล้ว ขึ้นชื่อบนทะเบียนฟ้า คัดชื่อออกจากบัญชียมโลกแล้วก็ตาม ต่อให้เธอสามารถนั่งทางในถอดจิตระลึกชาติได้ แต่มลทินในตัวเธอ อีกทั้งเวรกรรมในอดีตยังไม่ได้ชำระสะสาง เช่นนี้แล้วจะทำอย่างไรดี ?...
หากเธอเคยยืมเงินเขาเป็นหนี้เขา เมื่อถึงเวลา เธอต้องชดใช้คืนหรือไม่ ? แต่นี่เธอยังไม่ใช้คืนกลับทวงจากเขาอีก แล้วนับอะไรกับหกหมื่นปีที่เวียนว่ายตายเกิด แ้ม้หญ้าเพียงต้นไม้เพียงท่อน ข้าวเพียงเม็ด ยังจะต้องคำนวณกันอย่างละเอียดถี่ยิบ อย่างนี้เข้าใจไหม ?...
"แรงปณิธานดั่งนาวา แรงกรรมดุจกาลเวลา" นาวาสามารถบรรทุกก้อนหินได้ไหม ? (ได้...) ขอเพียงอย่าให้น้ำหนักเกิน วันนี้เธอรับธรรมแล้วได้ตั้งมหาปณิธาน ๑๐ ข้อ สมมุติว่าเรือลำนี้สามารถบรรทุกได้หนึ่งตันเธอได้นำก้อนหินหนึ่งตันบรรทุกไว้ น้ำหนักจะพอดีใช่หรือไม่ ? ถ้าหากน้ำหนักเกิน เรือก็จมใช่หรือไม่ ?...
ดังนั้น เมธีทั้งหลายจะต้องระมัดระวัง วิบากกรรมในวันนี้อาจลบด้วยแรงปณิธาน เมื่อเธอตั้งปณิธานแล้วต้องบรรลุปณิธานด้วย
ทำอย่างไรจึงสามารถตัดกรรมและไม่เกี่ียวกรรมกับเวไนย์ทั้งหลาย ?... จะต้องปลดปล่อยชีวิตสัตว์ด้วยการทานเจ อย่างนี้ฟังเข้าใจไหม ?
ทุกคนย่อมมีครอบครัวลูกเมียอันเป็นที่รัก ส่วนพวกหมู หมา กา ไก่ ก็มีญาติมิตรของเขาเช่นเดียวกัน ล้วนมีพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเหมือนกัน ถ้าหากเธอไปทำลายครอบครัวของคนอื่นเขา ทำให้ชีวิตเขาอยู่ไม่เป็นสุข ชำแหละแยกเนื้อหั่นกระดูกเขา ว่าตามกฏแห่งกรรมแล้วก็จะต้องรับผลของกรรมเช่นเดียวกันกับที่ทำไว้
ก็เหมือนกับเธอได้เปิดบัญชีซื้อเชื่อกับร้านค้า วันหนึ่งเซ็นไว้ ๑๐ บาท ร้อยวันเป็นเงินเท่าไหร่ ?... ๑๐๐๐ บาท...
เมื่อถึงวันเจ้าหนี้ก็จะต้องมาทวงกับเธอใช่หรือไม่ ? จากทีละเล็กทีละน้อยจนมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนหยดน้ำยังสามารถกัดกร่อนแท่นหินให้สึกได้เลย...
เมธีทั้งหลายจะต้องถนอมวาระบุญอยู่ทุกขณะ ชีวิตมนุษย์ก็คือทะเลทุกข์ ร่างกายที่ให้เราใช้ได้เพียงไม่กี่ปี อย่าคิดว่ายังมีพรุ่งนี้ความหวังเธออยู่ในวันพรุ่งนี้ แต่ว่าในมือของเธอวันนี้ยังว่างเปล่า เธอควรที่จะถนอมเวลาทุกขณะ ใช้ชีวิตด้วยเหตุและผล หนทางที่จะดำเนินต่อไปต้องกระจ่างชัด แล้วได้ลงมือปฏิบัติหรือยัง ?..."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น