จักรพรรดิถังไท่จงฮ่องเต้ สูงส่งเหนือคนนับแสนปกครองดินแดนไพศาล เป็นที่เคารพกราบกรานของประชาราษฎร์ทั่วหน้า ยังไม่กล้าทำการรื่นเริงใดๆในวันเฉลิมพระชนมชันษา พระองค์ทรงให้ประกาศว่า
"ลูกทุกคนจะสนุกสนานรื่นเริงในวันเกิดของตนไม่ได้ เพราะเป็นวันคล้ายใกล้ความตายของแม่ หลังจากวันนั้น แม่ก็เริ่มอดหลับอดนอน เหนื่อยยาก หนักใจ ห่วงใย สะดุ้งผวา กว่าจะเป็นเจ้าในวันนี้ ไม่มีที่จะวางใจลงได้เลย จึงให้พิจารณาตน กำหนดชีวิตตน สร้างคุณค่าตนภายใต้จิตสำนึกกตัญญูกตเวที"
ท่านผู้หญิงสวี มารดาของปราชญ์สวีสีอวี๋ แห่งคุนซัน เป็นคนใจบุญสุนทาน ถือศีลกินเจ ไหว้พระสวดมนต์เป็นกิจวัตรไม่เคยขาด
วันคล้ายวันเกิด นอกจากทำบุญให้ทานทั่วไปแล้ว ท่านยังจัดพิมพ์คัมภีร์และจัดอาหารเจแจกจ่ายให้ญาติมิตร ท่านจึงอายุยืน สุขภาพดี มีลูกหลานเป็นปราชญ์เมธี
บุคคลที่ประวัติศาสตร์จารึกไว้ในสารบบเมธีคนดีอีกท่านหนึ่งแห่งคุนซัน ก็คือปราชญ์ "จางปิงอัน" ทุกชั่วคนในวงศ์ตระกูล บูชาพระรัตนตรัย ศึกษาเข้าใจพุทธธรรมเป็นอย่างดี
วันคล้ายวันเกิดของท่าน ท่านจะแจกพระคัมภีร์ อรรถาพระคัมภีร์ สั่งห้ามลูกหลานบริวารมิให้ฆ่าแม้แต่ปลาตัวน้อย
ก่อนสมัยราชวงศ์ถัง คนอายุยืนถึงร้อยกว่าเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีคำว่า "อวยพรวันเกิด"
ภายหลัง บุญวาสนาของคนถูกตัดทอนลง อายุสั้นลงจึงต้องรีบอวยพรวันเกิดกันตั้งแต่อายุน้อยๆ เป็นลางบอกเหตุให้รู้ว่า ภัยทำลายล้างใกล้เข้ามา อายุขัยของคนจะลดลงไปอีก
หากทุกคนเปลี่ยนจากการฉลองดื่มกินเที่ยวเล่นในวันเกิด มาเป็นสร้างบุญสร้างคุณความดี ชะตากรรมนี้ของมนุษย์ น่าจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีได้ ผลไม้แก่จัดบนต้นย่อมร่วงหล่นได้ทุกขณะ
ปัญญาชนย่อมรู้ว่าเมื่อเลยวัยกลางคน จะต้องปรับตน เตรียมใจอย่างไรกับชีวิต
เมื่อสายตาเริ่มพร่ามัว ผมขาว เข่าเสื่อม ฟันร่วง... อย่างนี้แล้วยังไม่เห็นเป็นอุทาหรณื ยังยินดีในชีวิตเลือดเนื้อเขา ยังหลงใหลได้ปลื้มเรื่อยไป ก็จะไม่มีข้อธรรมใดให้คุยกันอีก
