บุญ...จากการปล่อยสัตว์
การปล่อยสัตว์สามารถเพียบพร้อมด้วยบุญทานทั้งสามในเวลาเดียวกันคือ
ทรัพย์เป็นทาน ...
ธรรมทาน ...
แรงกายเป็นทาน ...
การใช้เงินซื้อสัตว์ไม่ว่าสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ซึ่งถูกจับขังเพื่อรอฆ่า คือ "ทรัพย์เป็นทาน"
ขณะที่ทำพิธีปล่อยสัตว์ การสวดคาถาปล่อยสัตว์หรือเทศนาธรรม จิตใจนอบน้อมต่อไตรสรณคมณ์อุทิศให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลายก็คือ "ธรรมทาน"
การช่วยชีวิตสัตว์ให้ออกห่างจากตะแลงแกง ทำให้อุ่นใจและสุขใจเมื่อรู้ว่าจะได้รับอิสระภาพก็คือ "แรงกายเป็นทาน"
กุศล...จากการปล่อยสัตว์
แต่โบราณอริยะเจ้าผู้เปี่ยมด้วยธรรมบารมีนั้นต่างภิรมย์ชมชื่นในกุศลของการปล่อยสัตว์และคุ้มครองชีวิตสัตว์
นอกจากการปล่อยสัตว์ที่อยู่ภายนอกแล้ว ยังต้องปล่อยสัตว์ในตัวเราด้วย
- ปล่อยสัตว์ที่ปาก คือ ไม่กินเนื้อสัตว์ จึงจะไม่สร้างหนี้เวรกรรม
- ปล่อยสัตว์ที่ใจ คือ ขจัดอารมณ์ นิสัยเคยชินที่ไม่ดี โลภ โกรธ หลง ออกไปจากจิตใจเรา
เพราะชีวิตยังสั่งสมความกลุ้มกังวลที่ทำให้ใจต้องเป็นทุกข์จึงได้ชื่อว่าเวไนยสัตว์ ฉะนั้นแล้ว กุศลของการปล่อยสัตว์ก็คือ ปล่อยวางความกลุ้มกังวลที่เกิดขึ้นในจิตใจ
ปล่อยวางคือการขจัดรากเหง้าแห่งอกุศลกรรม จึงจะไม่ตกเข้าสู่ทุคติภูมิ
สาเหตุสำคัญ...ทำไมสัตว์จึงถูกฆ่า !...
การปล่อยสัตว์ทำได้ทุกวันในชีวิตประจำวันคือ...ไม่กินเนื้อสัตว์ ไม่เอาเนื้อสัตว์มาปรุงอาหาร อันเป็นต้นเหตุแห่งการฆ่าที่มากที่สุดในโลกนี้
อย่างน้อยงดทุกวันที่ตรงกับวันที่เราเกิด สัปดาห์ละครั้งก็ยังดี และค่อยๆเพิ่มพูนจนครบถ้วนสมบูรณ์งดจากการปรุงและรับประทานอาหารที่ทำมาจากเนื้อสัตว์ทุกชนิดลงได้ ดีกว่าให้ร่างกายของเราเป็นหลุดฝังศพของสรรพสัตว์ทุกวันไม่มีวันว่างเว้น
..................................................................................................................................
อ้างอิง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น