"เมื่อเห็นเขาเป็นก็มิอาจทนเห็นเขาตาย เมื่อยินเสียงเขาร่ำไห้ก็มิอาจทนกินเขาลง" - ปราชญ์เมิ่งจื่อ

ท่านปราชญ์เมิ่งจื่อกล่าว "เมื่อเห็นเขาเป็นก็มิอาจทนเห็นเขาตาย เมื่อยินเสียงเขาร่ำไห้ก็มิอาจทนกินเขาลง"

        เมื่อเราเห็นสัตว์ยังเป็นๆ ก็ไม่สามารถจะทนเห็นเขาถูกฆ่าได้ ได้ยินเสียงร้องอันโหยหวนจากการถูกฆ่าแล้ว จะไปกินเขาลงได้อย่างไร นี่เป็นการเตือนสติให้เราเกิดความเห็นอกเห็นใจ และรันทดใจ มิใช่้ให้ตามใจปาก พลอยให้สัตว์โลกต้องถูกประหัตถ์ประหารไปด้วย

        ณ มณฑลเจ้อเจียง อำเภอผิงหู ตำบลจ้าผู่ มีเศรษฐีคนหนึ่ง ทำธุรกิจค้าไม้ อาหารที่เขาโปรดปรานคือ เอานกกระจอกหลายๆตัวมาเรียงกันไว้ในท้องเป็ดแล้วนำไปต้ม เขาให้ชื่ออาหารรสเลิศนี้ว่า"ดาวล้อมเดือน"

ด้วยเหตุนี้สัตว์มากมายจึงต้องมาสังเวยชีวิตเพราะเศรษฐีผู้เอาแต่กินคนนี้

       วันหนึ่งกรรมก็ตามสนอง มีตุ่มใหญ่ขึ้นที่กลางแผ่นหลังของเขา รอบๆตุ่มนี้ก็มีตุ่มเล็กตุ่มน้อยขึ้นรายล้อมมากมาย เจ็บปวดทรมานแทบจะขาดใจ เมื่อหมอตรวจอาการก็บอกว่าโรคชนิดนี้คือ "ฝีดาวล้อมเดือน" ซึ่งแทบจะไม่มีโอกาสรักษาให้หายขาดได้เลย

       เศรษฐีผู้นี้มีเงินมากมาย เที่ยวหาหมอวิเศษมารักษาอย่างไรก็ไม่เป็นผล สุดท้ายเขาก็ต้องจบชีวิตอย่างทรมาน โรคที่เขาเป็นก็ชื่อเดียวกับอาหารที่เขาชอบกินเป็นชีวิตจิตใจ ตัวเขาเองคือผู้กำหนดชะตาชีวิตของเขาเองแท้ๆ

        คน คือสมบัติล้ำค่าแห่งสรรพสิ่ง และเป็นสิ่งมีชีิวิตที่เป็นเลิศที่สุดในหมู่สิ่งมีชีวิตทั้งปวง แต่คนกลับไม่รู้จักเห็นอกเห็นใจเพื่อนร่วมโลก คิดว่าตนเองมีวิทยาการสูงกว่า มีความฉลาดกว่า ประเสริฐกว่า จึงเอาเปรียบผู้อื่น นี่จึงถือว่าเป็นความน่าอายของอารยธรรมแห่งมวลมนุษยชาติก็ว่าได้ เพราะสัตว์ทั้งหลายต่างก็มีจิตญาณ มีความรู้สึก มีชีวิตเฉกเช่นเดียวกัน เราทุกคนตระหนักดีว่าเืมื่อโดนมีดบาดโดยไ่ม่ได้ตั้งใจ ก็เจ็บแสนเจ็บ แล้วสัตว์โลกชีวิตอื่นเล่า โดนทั้งตีรันฟันแทง จะไม่เจ็บเหมือนกันบ้างหรือ เมื่อเราขึ้นชื่อว่าเป็นเลิศแห่งชีวิตทั้งมวลแล้ว ใยจึงไม่รู้จักมีเมตตาการุณย์ต่อสัตว์ผู้ด้อยกว่าบ้าง